دقت ابعادی سه روش قالب گیری با پلی وینیل سایلوکسان پوتی-واش

سابقه و هدف: در مورد تأثیر نوع روش قالب گیری بر دقت ترمیم های ریختگی اختلاف نظرهای بسیاری وجود دارد. هدف از این مطالعه تعین دقت ابعادی سه روش قالب گیری پوتی واش با ماده پلی وینیل سایلوکسان بود. مواد و روشها: در این تحقیق تجربی-آزمایشگاهی، سه روش قالب گیری با پوتی واش شامل 1) دو مرحله ای با mm1 فضا (ایجاد فضا برای واش به وسیله کوپینگ های پیش ساخته)، 2) دو مرحله ای با استفاده از فضاساز پلی اتیلنی و 3) یک مرحله ای مورد بررسی قرار گرفتند. در هر روش از مدل آکریلی بی دندان فک بالا شامل 4 عدد آنالوگ اباتمنت iti (یکی با آندرکات) 15 قالب با پلی وینیل سایلوکسان (panasil) تهیه گردید. قالب گیری توسط تری های استاندارد با فضایی یکسان برای پوتی انجام و قالب ها با گچ نوع iv ریخته شدند. اندازه گیری دای های حاصله بر روی عکس های دیجیتالی توسط نرم افزار کامپیوتری انجام گردید. درصد تغییرات ابعادی قطر و ارتفاع دای ها و فواصل بین آنها توسط آزمون های آماری anova، tukey hsd و t-student مورد مقایسه قرار گرفتند (05/0=α). یافته ها: آنالیز واریانس یک طرفه، تفاوت معنی داری را بین روش های مختلف قالب گیری نشان داد (05/0p<). در روش اول درصد تغییرات در تمامی ابعاد از دو روش دیگر به طور مشخصی کمتر بود(05/0p<). در روش دوم درصد تغییرات ابعادی از نظر ارتفاع دای ها و قطر دای با آندرکات نسبت به روش سوم به طور مشخصی کمتر بود(05/0p<). قطر دای ها در روش اول افزایش و در دو روش دیگر کاهش یافت. ارتفاع دای ها در هر سه روش کاهش و فاصله بین آنها افزایش پیدا کرد. در روش اول تنها درصد تغییرات ارتفاع و در دو روش دیگر تمامی ابعاد اندازه گیری شده نسبت به مدل اصلی تغییر مشخصی داشتند. آندرکات در هیچ یک از ابعاد (بجز ارتفاع دای در روش اول ) تأثیر معنی داری نداشت. نتیجه گیری: از میان روش های قالب گیری پوتی واش با ماده پلی وینیل سایلوکسان، روش دو مرحله ای با فضای mm1دقیق ترین روش برای ساخت ترمیم های ریختگی است.